Το σύμπλεγμα λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου-Αιτωλικού

Η οικολογική διάσταση της περιοχής της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού, άρχισε να αναγνωρίζεται τη δεκαετία του 1970. Αρχικά, με τη συνθήκη Ramsar, εντάχθηκε στους υγρότοπους διεθνούς σημασίας ως ενδιαίτημα για τα υδρόβια και παρυδάτια πουλιά, ενώ στη συνέχεια, με την ένταξή της στο δίκτυο Natura 2000 συγκαταλέχθηκε στου οικότοπους ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος και στις σημαντικές για τα πουλιά περιοχές.

Κοντά στη λιμνοθάλασσα αναπτύσσεται ένα παζλ μορφών και σχηματισμών μια ποικιλότητα οικοτόπων που ο ένας διαδέχεται τον άλλο σε αρμονική συνέχεια. Ανοιχτή θάλασσα, εκβολικά συστήματα, βαλτώδεις εκτάσεις, λοφώδεις και ορεινές περιοχές, σε αυτά περιλαμβάνονται το μεγαλόπρεπο φαράγγι της Κλεισούρας, χαρακτηρισμένο σαν «περιοχή ιδιαιτέρου κάλλους» και το δάσος του Φράξου χαρακτηρισμένο σαν «Μνημείο της Φύσης». Το κυρίαρχο όμως είναι το σύμπλεγμα λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου – Αιτωλικού, με έκταση 150.000 στρέμματα που το καθιστούν το μεγαλύτερο στη χώρα μας.
Κοντά και μέσα στη λιμνοθάλασσα μια μεγάλη ποικιλία φυτών και ζώων με έντονη βέβαια την παρουσία των πουλιών, κοινών και σπάνιων, συναρπάζουν με την αρμονία στην κίνησή τους, με τα χρώματά τους, με τις φωνές τους αλλά και με την ευεργετική τους προσφορά στην ισορροπία της φύσης. Οι βασιλαετοί του Κουτσιλάρη, τα όρνια της Κλεισούρας, οι αβοκέτες και τα φοινικόπτερα των αλυκών, οι καλαμοκανάδες, οι χουλιαρομύτες είναι μερικά από τα είδη που ζουν πλάι μας.